Het Lied van de Martelaar

Al zou mijn huis, tot de laatste steen worden afgebroken,
met Jezus, woon ik in een hemels paleis.
Al zou mijn bankrekening worden geplunderd,
God is mijn Voorziener.
Al zou ik geen oren hebben om te horen,
ik hoor altijd Jezus’ stem.
Al zou ik geen ogen hebben om te zien,
mijn oog blijft gericht op Jezus.
Al zou ik geen voeten hebben, om het evangelie te verspreiden,
ik stuur mijn gebeden de paden op.
Al zou mijn hart worden uitgerukt,
mijn plaats blijft, aan Vaders hart.

Soms geeft God iets waarvan je denkt, ‘wat moet ik hiermee?’ De helft van bovenstaand gedicht, zou ik graag willen hebben. Ik sta echter niet bepaald te juichen om een martelaar te zijn. Ik ken die verhalen maar al te goed. Het martelaarschap heeft een aantal ingrediënten, die ik niet zo waardeer en die meestal gepaard gaan met pijn en lijden. Dat is beslist niet mijn favoriete recept. Natuurlijk wil ik het geloof dat bergen kan verzetten. Ik heb altijd graag de Pyreneeën in mijn achtertuin willen hebben. Ik wil wel groeien maar ik wil niet lijden. Het lijkt erop dat het lied van de martelaar, mij voor een haast onmogelijke keuze zet. Voer voor psychologen. Maar misschien heeft dit meer te maken met wat psalm 146 zegt:

5 Welzalig hij, die de God van Jakob tot zijn hulpe heeft, wiens verwachting is op de HERE, zijn God,

Daar heb je het weer. Het woord verwachting. Verwachting bouwt de relatie met God, want zij laat zien hoeveel ik op God vertrouw. Wie zijn verwachting stelt op God, die is zalig, zegt psalm 146. Hoever gaat die verwachting eigenlijk? Laten we eens kijken naar enkele mensen die veel voor Gods volk hebben betekent.

Abraham moest zijn huis en familie verlaten. Zijn neef bracht hem in problemen en hij was altijd een vreemdeling in het beloofde land. Jakob werd jarenlang bedrogen door zijn oom. Jozef werd onschuldig in de gevangenis gegooid. David moest onder Saul vrezen voor zijn leven. Johannes werd verbannen naar Patmos, waar hij het boek Openbaringen schreef. Stefanus werd gestenigd. Paulus is gegeseld en kreeg eveneens stenen naar zijn hoofd gegooid. Hij moest op zijn hoede zijn voor rovers en volksgenoten en heeft hongergeleden. Hij kreeg te maken met mensen die zijn naam wilden besmeuren met kwaadsprekerij en roddel: 2 Korintiërs 11.

En dan heb ik het nog niet gehad over diegenen die Paulus in Hebreeën 11 noemt. Maar 1 ding valt mij wel op. Zij hadden allemaal een hechte relatie met God. Hun verwachting was op de Here hun God. Er bestaat dus een relatie tussen groeien in geloof en lijden. Zolang je maar op de juiste manier lijdt. En dat is met een hart, dat veel verwacht van God. Ik zal eerlijk zijn. Dit is niet een weerspiegeling van het geloof dat ik op dit moment heb. Maar ik denk, dat dit wel de weg is, die God wil gaan.

Wij leven in een land met de mentaliteit van het kapitalisme. Het is de mentaliteit van een snel en gemakkelijk leven. Ergens moeite voor doen, is een betrekkelijk begrip geworden. Het halen van de bruine band judo, heeft mij een paar jaar lang, 3x per week 1 a 2 uur trainen gekost en een paar wedstrijden. Dat is nog niets vergeleken met de moeite die mijn judoleraar in zijn tijd moest doen. Omdat de verwachtingen toen hoger lagen. Een commando staat haast synoniem voor afzien en dat zijn gehele carrière lang. Maar er zijn veldslagen bekend waar een Romeins legioen eerst drie dagen lang een geforceerde mars ondernam en bij aankomst meteen kon gaan knokken. En dan spreken wij over gewone soldaten. Wat is moeite? Wat is lijden?

Lijden is iets, dat wij maar al te graag uit de maatschappij willen bannen. Maar in een gebroken wereld kun je aan het lijden niet ontkomen. Iedereen sterft immers. Bijna iedereen krijgt ergens in zijn of haar leven te maken met een gebroken relatie, afwijzing en de druk om te presteren.
Een druk om iemand anders te zijn dan wie je wilt zijn of wie je in werkelijkheid bent.

Het herstel van de relatie met God, is door lijden heen bewerkt. Niet alleen vanwege de straf op de rebellie, die Jezus heeft gedragen, maar ook, omdat deze wereld tegenovergesteld is aan de wereld die God in gedachten had, toen Hij Adam in de Hof van Eden bracht. Dat heeft automatisch gevolgen, voor de manier waarop ons geloof groeit. Pijn, lijden en angst zijn nu eenmaal een wezenlijk onderdeel van een in zonde gevallen wereld.

Hoewel wij in Jezus vrij zijn van al deze dingen, krijgen wij toch dagelijks met de principes van deze wereld te maken. En moeten wij leren om daarmee in geloof om te gaan. Dat op zich heeft automatisch het lijden tot gevolg. Geloven is met verwachting uitstappen in de dingen die wij vrezen, omdat Jezus het van ons vraagt. Erop vertrouwen, dat God ons genade geeft wanneer wij de gevolgen niet willen hebben. En dat betekent niet altijd, dat wij verlichting in het lijden ontvangen, kijk maar naar Jezus. Maar die genade leidt wel altijd, tot een diepere relatie met God, door Wie wij als het ware boven de gevolgen uitgetild worden, omdat God ons in het lijden zo nabij is.
Tranen en pijn worden ons niet bespaard. Maar wanneer je met verwachting ziet op Jezus, zullen tranen en pijn je ook niet afbreken. Het geheim?

In het lied van de martelaar, draait het allemaal om God en niet om mij. In het lied van de martelaar, is de zelfzucht overwonnen. Misschien voelt het als een sprong in het duister, in het onbekende als je Jezus die plaats in je leven geeft waar het lied over spreekt. En dat geldt net zo goed voor mij. Maar wanneer je Jezus kent, is het geen sprong meer in het onbekende. Want je weet dat je Hem kunt vertrouwen. Je weet Wie Hij is. Dan is het een sprong in het licht. Laten wij voor elkaar bidden, dat wanneer het lijden komt, dat wij het lijden niet zullen vrezen. Maar dat wij met een hart vol verwachting blijven zien op Jezus.

Omdat Jezus is, Die Hij is

.

Shalom