En God zei, tegen mij

Dat God persoonlijk tot de mens spreekt, is voor bepaalde christenen een groot dilemma. God heeft de Bijbel gegeven en dat is nu de manier waarop God tot ons spreekt, vindt men. Anderen zijn wat vrijmoediger en delen wat God tot hen zei. Waarom ervaart de een, dat God tot hem of haar spreekt en de ander niet?
Wanneer ik naar het geschreven woord van God kijk, dan valt mij iets heel bijzonders op. Elke schrijver, wiens geschriften zijn opgenomen in de Bijbel, had een persoonlijke relatie met God. Gods Woord is vanuit die relatie op papier gezet. Ik noem Mozes, David, Samuel, Jesaja, Paulus, Petrus, Lukas. Als Gods woord geschreven is vanuit de relatie met die God, zou Gods woord, dan begrepen kunnen worden zonder relatie? Als God tot jou persoonlijk spreekt, kun je Hem dan verstaan zonder, dat je met Hem een relatie hebt? Kun je Zijn stem herkennen wanneer je Hem niet kent, niet weet Wie Hij in werkelijkheid is?

Ik ken mensen tot wie God spreekt in dromen en in beelden. Ikzelf ervaar soms een fluistering in mijn hart maar vaak krijg ik ook een rechtstreekse gedachte binnen. Een niet dwingende stem die met zachtheid wil leiden. Een stem die mij zelf de controle laat. Want Jezus is zachtmoedig en nederig van hart. God spreekt tot mij in gesprekken met anderen, terwijl zij zelf het niet eens door hebben. Zelfs heeft God films gebruikt om mij dingen duidelijk te maken. Nu wil ik niet beweren dat wij allemaal film moeten kijken zodat God kan spreken. Nee, ik houd van films, ik houd van de manier waarop daarin verhalen worden verteld. Met acteerwerk, muziek, camerahoek, lichtwerking, enz. Film heeft mijn interesse en soms gebruikt God, dat wat onze interesse heeft, om dingen duidelijk te maken. Zoals Hij ook bij CS Lewis heeft gedaan.

Hoe leer je iemand kennen? Door tijd met die persoon door te brengen en door eerlijk te zijn. Door van hart tot hart met elkaar te praten en dingen samen te doen. Als ik naar mijn werk ga, dan doe ik dat met God. Is er een situatie in mijn werk of gezin dan breng ik dat bij God. Zelfs film kijken doe ik met God. Maar ik ga een stap verder. Ik verwacht ook, dat Hij mij helpt en raad geeft. Ik verwacht ook, dat Hij mij leidt waar Hij mij wil hebben. En dat is nog iets waarmee je de relatie bouwt, verwachting.

Met wat jij van iemand verwacht, geef je aan hoeveel vertrouwen je in de relatie of in die persoon stelt. Want zou je iets van iemand verwachten, wanneer je iemand niet kunt vertrouwen? Wanneer je veel van God verwacht, dan stel je veel vertrouwen in God. En vertrouwen heeft alles met geloof te maken. Een andere manier waarop God tot mij spreekt, zijn de dingen die ik schrijf. Elke keer, dat ik iets moet schrijven, vraag ik God om inzicht en leiding. En Hij geeft dat ook. Zonder dat, zou ik niemand kunnen bemoedigen. Dus de eerste zegen is voor mij.

Die persoonlijke relatie met God zorgt ervoor, dat Wij Hem kunnen verstaan en begrijpen. Ook al komt er geen briefje uit de hemel vallen. Maar dat is niet helemaal waar. Sterker nog, om Hem te leren kennen is er door de eeuwen heen beetje bij beetje, een dik boek uit de hemel komen vallen. Wij noemen dat boek de Bijbel.

Juist die persoonlijke relatie met God, ligt al eeuwenlang onder vuur. Maar tegenwoordig lijkt het erop dat men een kanon gebruikt, in plaats van het vuurpeloton. Zoals donderdagavond bij Knevel en van de Brink pijnlijk duidelijk werd. Want Carl van de Linden is niet de enige dominee die niet meer gelooft in een persoonlijk God. Opmerkelijk vond ik de uitspraak dat hij geloofde dat er binnen het christendom plaats was, voor zijn manier van geloven.

Binnen het christendom draait het nu juist om die persoonlijke relatie met God. Haal je die relatie weg, dan blijft er wel een religie over, maar geen christendom. Want Jezus Christus is de persoonlijke openbaring van God, de genadige Rechter, waaruit blijkt, dat het om meer gaat dan alleen een principe. Vanuit die relatie krijgen recht en rechtvaardigheid vorm, evenals waarheid. Zij zijn wezenlijke eigenschappen van God.

Zonder de persoonlijke relatie met God zegt het mij echter niets. Want waarom zou ik rekening houden met iemand die ik niet ken? Waarom zou ik mij aan de wet houden, wanneer ik bij het overtreden van die wet niet met de wetgever in aanraking kom? Dan is het, fiesta signor, lang leve mijn lol. Als er toch geen persoonlijke God bestaat, waarom zou ik mij dan laten beperken door waarden en normen, die mij beletten om hier een fijn leven voor mijzelf te hebben en mijn doelen te behalen? De weg is dan open naar het ultieme egoïsme.

God als persoon buiten je leven sluiten, houdt meer in dan dat je Hem niet meer kunt begrijpen of verstaan. Het betekent een spiraal naar beneden. Natuurlijk, er zullen altijd fatsoenlijke mensen zijn, voorlopig dan toch. Maar veel van ons fatsoen, is gebaseerd op wat een Persoonlijk God ooit van Zichzelf heeft geopenbaard.

Hoe kan een dominee ophouden met geloven in een persoonlijke God? Betekent theologie dan alleen een verzameling mooie, wijze woorden in een vreemde taal? Heeft men de taal van Gods hart dan wel ooit geleerd, vraag ik mij af. De taal van Gods hart, is eveneens de taal van Zijn Woord. Wanneer ik op vakantie ga naar Frankrijk en ik spreek de taal niet, kan ik geen enkele fransman verstaan. Ik zal eerst de taal moeten leren, dan kan ik de taal spreken, dan kan ik de mensen verstaan. Voor wat betreft des mensen talen, vindt iedereen dit meer dan logisch. Het is vanzelfsprekend. Waarom bestaat er dan een andere verwachting van de taal van Gods hart? God begrijpt mij echt wel, maar begrijp ik God?

Waar leiders van Jezus’ kerk, de mensen niet meer voor kunnen gaan in het verstaan van Gods hart, daar komt de verantwoordelijkheid direct naar de gelovigen toe. Die verantwoordelijkheid, ligt trouwens al bij elke gelovige, vanaf het moment dat je een ontmoeting hebt gehad met Jezus. In principe kan geen enkele christen zich verschuilen achter de leiders.

Het verstaan van Gods stem, begint met het verstaan van Gods hart. Het begrijpen van Gods woord, begint met de relatie met Die Persoonlijke God. Om Gods woord te lezen, heb je geen relatie nodig, maar een nieuwsgierigheid of een verlangen om die God te leren kennen, is wel behulpzaam. Als je tenminste echt wilt weten wat Hij bedoelt en niet wilt verzanden in eigen gedachten daarover.

Ik denk, dat hier een belangrijke reden ligt voor het niet kunnen verstaan van Gods stem. Namelijk, in dat wat ikzelf vind. Mijn kadertjes zorgen ervoor, dat ik gesloten blijf voor andere manieren waarop God tot mij, hier en nu, kan spreken.

Een voorbeeld: Op een dag moest ik naar een stad. Het was mooi weer en ik ging op de fiets. Net buiten mijn dorp stond een jonge vrouw, in een lange zwarte jurk, legerkisten aan de voeten, bordje in de hand en iedereen reed haar voorbij. Zij had dezelfde bestemming en ik kreeg het op mijn hart om haar een lift aan te bieden.

Ik had kunnen denken, ja hallo, ik moet nog dertig kilometer. Heuveltje op, heuveltje af en weer terug. Maar ik wist, dat dit van God kwam. Ik had die overtuiging in mijn hart, die zachte niet dwingende fluistering. Dus ik stop en vroeg, ‘Wil je een lift?’ Ze stapte achterop. Onderweg kwam ik mijn vrouw tegen, dus ik had ‘s avonds ook wat uit te leggen.

In de twee uur, dat wij onderweg waren vertelde zij heel openhartig over zichzelf. Na het luisteren, gaf God een opening om haar te vertellen dat God van haar hield, om de persoon die zij was.

Ik had kunnen luisteren naar mijn eigen redeneringen, ‘hallo, ik moet nog 30 kilometer en ik heb een afspraak, dus dit kan God niet van mij vragen.’ Dan had ik een belangrijk moment gemist, waarop God iets wilde doen in het leven van die vrouw. Echter, de kans was groot, dat de eerstvolgende keer, dat dan God tot mij wilde spreken, mijn stem die van Hem zou overschreeuwen.
Dan zou mijn relatie met God bergafwaarts gaan, tot het moment dat ik Hem zelfs niet meer kan begrijpen. Al wat er dan nog overblijft, ben ik zelf. Aangewezen op mijn eigen interpretaties van de schaduw, die ik over Gods woord werp. Waar schaduw is, daar valt minder licht. In de schaduw beginnen de dingen te vervagen. Wat is dan de remedie?

Kom uit de schaduw, in het volle licht van die persoonlijke God. Ik beloof je plechtig, je krijgt er echt geen zonnesteek van. Maar je leert Jezus wel kennen zoals Hij echt is. En dan kan ook jij Hem echt verstaan en begrijpen.

O ja, de taal van Gods hart, leer je niet bij de LOI. Dat leer je door Gods woord te doen.

Shalom