Eeuwig de Tijd

Als ziekenverzorgende, werk ik het meest met mensen die aangeduid worden met de eerbare titel, ouderen. Ouderdom komt met gebreken zegt men wel eens. Acceptatie van die gebreken kan moeilijk zijn. Wat ik regelmatig tegenkom is dat men enigszins verbaasd is, dat die gebreken zich voordoen. Het lichaam is wel oud maar de geest denkt jong en geen enkele jonge geest wil zich laten binden door een oud lichaam. Een glimp van de eeuwige jeugd en tegelijkertijd de paradox van tijd en eeuwigheid.

In tijd gemeten is God oud, maar in eeuwigheid gemeten, altijd jong. Want wij ervaren tijd, doordat God de sterren aan de hemel heeft geplaatst, ter aanduiding van dag en nacht, vaste tijden en jaren, Genesis 1:14-19. Zonder de zondeval zouden wij waarschijnlijk geen effect ervaren van het verloop van tijd, voor wat ons lichaam betreft. Kijk maar eens naar de leeftijden van de mensen net na de zondeval en kijk maar eens naar wat die mensen nog deden, op hun oude dag. In de hof, stond de boom des levens waarvan wij dan vrij mochten eten.

Die boom is in het nieuwe Jeruzalem, Openb. 22-2, ook aanwezig en draagt elke maand vrucht. Blijkbaar is er ook in de eeuwigheid een besef van tijd, maar op een andere manier dan wij gewend zijn. De zon en maan zijn niet meer nodig, Openb. 21-23-25. De nacht is verdwenen en het is altijd dag, in het licht van Gods heerlijkheid. Wie gehecht is aan zijn slaap, zal aan God een hutje op de heide moeten vragen. Maar wie wil de eeuwigheid nu slapend doorbrengen? Dat is pure tijdverspilling.

Aangezien mensen zich jong kunnen voelen in een oud lichaam, vraag ik me af of dit geen getuigenis moet zijn voor de diehard evolutionist. Want zeg nu zelf, wanneer ik iets creëer, dan zegt dat iets van wie ik ben, dat zegt iets van hoe ik denk. Ik draag iets van mijzelf over aan het product dat ik maak. Van een schilderij zegt men dan, dat is een echte Picasso of Rembrandt. Hun stijl is hun handtekening en vaak wordt er ook hun visie in uitgedrukt.
Waarom zouden mensen, die ontstaan zijn uit een bundeltje willekeurige processen, die toevallig bij een spacewalk elkaar tegenkwamen, zich jong voelen als het lichaam oud is? En dat in een wereld waarin alles werkt via oorzaak en gevolg en, volgens de wetenschap, naar het principe van survival of the fittest. Waarom zou de eeuwigheid zich laten zien in onze oude lichamen? Terwijl binnen een vergankelijk bestaan, de eeuwigheid geen waarde heeft. Eeuwigheid heeft pas waarde binnen een onvergankelijk bestaan.

De wetenschap beweert dat het heelal zo’n 12 tot 13 miljard jaar oud is en dat is een zeer stoutmoedige bewering. En wel om het volgende. Rom. 1: 20 Want hetgeen van Hem niet gezien kan worden, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping der wereld uit zijn werken met het verstand doorzien, zodat zij geen verontschuldiging hebben.

Tot Gods werken, behoort Gods schepping. Hij heeft dus, net zoals Hij de mens naar Zijn beeld heeft geschapen, ook iets van Zichzelf laten zien in al het andere dat Hij heeft geschapen. Hoe schiep God? Door Zijn woord. God en Zijn woord zijn even oud. Van de volgende bewering wil ik absoluut geen theologie maken, maar het is een overweging die mij bezighoudt. Gods oneindigheid is deel van Zijn Goddelijkheid. Wat als God dit heeft overgedragen op Zijn schepping?

Dan kan de schepping wel eens ouder tonen dan zij in werkelijkheid is. Want hoelang duurt de eeuwigheid? Dat is niet te zeggen als je geen begin en einde aan het eeuwige kunt toekennen. Aan de andere kant. De hemel waar God in woont, moet nog veel ouder zijn dan de aarde. Dit zijn natuurlijk geen exacte waarden door een wetenschapper bepaald. Wij kunnen hier geen feiten aan verbinden. Maar dat kan de wetenshap ook niet.

Nog niet zo heel lang geleden dacht de wetenschap, dat ons sterrenstelsel het enige in het heelal was, tot mijnheer Hubble door zijn lenzen tuurde. Nu heeft men ontdekt, dat er onnoemelijk veel sterrenstelsels zijn. Met betere apparatuur dan Hubble had, ziet men nu ook een beetje van de structuur van die sterrenstelsels. Zolang deze kennis nog in wording is en inzichten aan verandering onderhevig zijn, kan men geen absolute feiten verbinden aan de oorsprong van dit alles. Ik noem het nog maar een keer.

Toch moeten ook wij voorzichtig zijn om feiten te verbinden aan de scheppingsdagen. Het tijdsverloop uit het scheppingsverhaal kunnen wij niet zonder meer plaatsen tegenover het tijdsverloop van de wetenschap. Ik geloof, dat God de hemel en de aarde schiep in zes dagen en dat Hij op de zevende dag rustte van al het werk, dat Hij gedaan had. Maar er zijn een aantal dingen waarmee wij volgens mij, rekening moeten houden. Dat begint al bij ‘In den beginne.’ Dit geeft een startpunt aan. Er wordt niet genoemd, hoe lang de aarde woest en ledig was. Dat kan best langer zijn dan wij denken. Nogmaals, ik beweer niet dat het zo is, maar wij moeten hiermee wel rekening houden.
Hoelang duurde in het begin, een scheppingsdag? En dan bedoel ik niet dat voor God duizend jaar is, als 1 dag, want daar is geen specifieke aanwijzing voor in Genesis 1.

Dan zijn er de geslachtslijsten. Door de Bijbel heen, vindt je lijsten die op een andere plaats in de Bijbel, meer namen noemen. De bedoeling van die lijsten is om de hoofdlijnen weer te geven. Men kan ze dus niet gebruiken om terug te rekenen, aan de hand van de leeftijden. Bovendien, zijn er archeologische vondsten die van 8500 v.c. dateren volgens de methode van dateren. En daarbij moet men uitgaan van een heleboel aannames die je moet invullen voordat je een beeld van de uitkomst hebt.

Wat is dan het nut van ons besef van tijd en eeuwigheid? En wat moeten wij met de opvatting over de huidige leeftijd van de aarde? Hier komt intimidatie om de hoek kijken. Want hoe gedreven zijn wij om onze opvatting over de leeftijd van de aarde te verdedigen? En Waarom? Hoe belangrijk is het, voor mensen die leven en denken vanuit het eeuwige, om zich te laten verlokken tot een discussie over het tijdelijke? Hoe belangrijk is dat nu, voor mensen tot wie gezegd is ‘gij zult mijn getuigen zijn..’ Hand.1:8

Hoe belangrijk is dat voor mensen tot wie gezegd is: Joh.16: 7 Doch Ik zeg u de waarheid: Het is beter voor u, dat Ik heenga. Want indien Ik niet heenga, kan de Trooster niet tot u komen, maar indien Ik heenga, zal Ik Hem tot u zenden. 8 En als Hij komt, zal Hij de wereld overtuigen van zonde en van gerechtigheid en van oordeel; 9 van zonde, omdat zij in Mij niet geloven; 10 van gerechtigheid, omdat Ik heenga tot de Vader en gij Mij niet langer ziet; 11 van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.

Hoewel bovenstaand vers een iets andere context heeft, blijkt hier wel uit, dat de Heilige Geest het overtuigen doet. Ik kan niemand overtuigen, Jezus kan dat wel. Ik kan iets laten zien van Wie Jezus is, van Wie de Eeuwige is. Ik kan de eeuwigheid in mijn leven laten schijnen, door het getuigenis van Jezus. Ik kan dus wel een getuige zijn.

¹Vanuit de eeuwigheid bezien, is de leeftijd van de schepping helemaal niet belangrijk, het bestaan van de Eeuwige is dat wel. En het doet niets van de schepping af, of deze nu 6000 jaar oud is of 12 miljard jaar. Wat wel afdoet, aan ons getuigenis over de Eeuwige, is dat wij ons laten binden door het tijdelijke. En dat is wat de discussie, omtrent de leeftijd van de aarde is. Een binden van het eeuwigheidperspectief door het tijdelijke.

Want de eeuwigheid is niet alleen voor de mensen, die Jezus al als hun Heer erkennen en volgen. God heeft de eeuwigheid voor iedereen bedoeld. Als wij ons laten binden door het tijdelijke, dan denken en spreken wij vanuit het tijdelijke, hoe kunnen wij dan getuigen van Jezus de Eeuwige?
Denken vanuit het eeuwige zet alles in een ander perspectief, in dat wat werkelijk belangrijk is. Bij een getuigenis als dat van Jezus, moeten mensen kunnen zien, dat wat je beweert of laat zien, doorleefd is.

Wij hoeven geen sluitende antwoorden te hebben, maar domweg dingen nazeggen zonder dat wij daarover hebben nagedacht, brengt schade aan het getuigenis. (Dan spreek ik natuurlijk niet over profetische woorden.) Het is intimidatie als wij vinden, dat wij een sluitend antwoord moeten hebben. Wij hebben een verantwoordelijkheid, Jezus neemt Zijn verantwoordelijkheid en onze medemensen hebben ook een verantwoordelijkheid.
Wanneer wij leven en denken vanuit de leiding door de Heilige Geest, dan leven en denken wij vanuit het eeuwigheidsperspectief. Dan zet ons getuigenis, het vergankelijke tegenover het onvergankelijke. Dan zien de mensen Wie Jezus is en vangen zij een glimp op van de eeuwigheid.

En vele glimpen samen, geven een straal licht.

Shalom

¹In 2013 was dit nog hoe ik over die dingen dacht. Intussen is mijn mening daarover veranderd. Ik geloof, o.a. door wat ik in de grondtekst lees en lezingen van dr Micheal Heiser en wetenschappers op de site van Answers in Genesis, dat er in Genesis 6 letterlijke dagen bedoeld worden. Zie daarvoor de artikelen, Big Bang in het denken en Wetenschap of Mystiek?