Doodeenvoudig

Wij christenen hebben het maar gemakkelijk. Wij kunnen niets aan ons heil bijdragen, noch onze zonden doen verdwijnen, zoals de zon doet met de sneeuw. Je kunt je uit de naad lopen voor alle goede werken, maar daarmee verdien je nog niet het heil, de verlossing. Wij kunnen en mogen het niet eens van onszelf verwachten.

Nee, dan heel veel andere godsdiensten, waar je steeds het goede op het juiste moment en op de juiste manier moet doen. Je hele leven lang. Alleen de godheid bepaald, of je alles wel goed genoeg hebt gedaan met het jouw gegeven inzicht, waar je notabene niets aan kon veranderen. Dan is het christendom maar doodeenvoudig. Je hoeft je niet het vuur uit de sloffen te lopen en je bent geen slaaf van de zonde en alle rituelen meer.

Zo gesteld, lijkt het misschien simpel. Maar de dood is nooit eenvoudig en van God uit bezien, lagen de zaken iets minder simpel. Want Koning Jezus, moest Zijn troon verlaten. Welke koning geeft zijn troon zo maar op ten behoeve van anderen? Ik ken er maar 1 en dat is Jezus. Welke koning, ondergaat de pijn van zijn eigen rechtvaardigheid? Ik ken er maar 1 en dat is Jezus. Welke koning ondergaat het verlaten zijn van zichzelf? Ik ken er maar 1 en dat is Jezus. Dit noem ik niet echt simpel.

Het lijden van Jezus, bestond niet alleen uit de kruisdood. Zijn lijden bestond net zo goed uit het meevoelen in de wanhoop van de mens. Zijn lijden bestond net zo goed uit het verraad van de mens in de hof van Eden. Maar volgens mij bestaat er geen groter lijden, dan de ultieme verlatenheid van God. Want daar eindigt de weg van de zondaar. Daar, waar geen hoop meer is, daar is Jezus geweest. Simpel, nietwaar?

Goed, dat laatste was ietwat aan de sarcastische kant. Maar het laat wel zien dat het christendom geen simpele godsdienst is. Ook niet voor christenen. En dan doel ik niet op het feit dat wij de Bijbel soms een moeilijk boek vinden.

Jezus, heeft Zichzelf gegeven om de relatie met God te herstellen en ons het eeuwige leven te geven. Er hing dus een prijskaartje aan Gods genade, zij was niet gratis. Alleen werd de prijs niet uit onze zak betaald. En toch, hier komt slecht nieuws voor Schotten en Nederlanders, betalen ook wij een prijs.

De genade is betaald vanuit een onzelfzuchtig handelen, met volledig onzelfzuchtige liefde. Onzelfzuchtige liefde, staat tegenover het zelfzuchtige handelen van Adam en Eva.
Want de zondeval was pure zelfzucht. Zodra zij luisterden naar de leugens van satan, kwam het grote IK naar boven.
Eva zag, dat de boom, in Genesis 3, goed was om van te eten en om daardoor verstandig te worden. Dit ging dus om hen zelf en niet meer om God. God had immers gezegd, dat het niet goed was om daarvan te eten. Zij kozen voor zichzelf. Als je zoekt naar de bron van de zonde, dan is dat niet satan, maar zelfzucht. Je verschuilen achter een verleider, is zoeken naar excuses. Uit zelfzucht komen alle andere zonden voort.

Zeg nu zelf. Ben jij niet bereid om God te danken voor de kracht die Hij gaf, zodat jij stand kon houden. Wil je God niet danken voor de wijsheid die Hij gaf zodat jij kon schitteren? Op zich is God danken voor wat Hij geeft, niet verkeerd. Maar waar het grote IK God dankt, daar is toch zelfzucht. Als ik wil laten zien hoe actief ik ben in de kerk, wat ik eigenlijk met Gods hulp tot stand heb gebracht, en ik zoekt daar enige mate van waardering voor, dan is daar het grote Ik aan het woord. Daar is zelfzucht. Dan gaat het er niet meer om, dat God actief is in de gemeente door Zijn kinderen heen, maar om mijzelf. Als het gaat om mijn inzet, om mijn gebeden, om mijn vermogen te bemiddelen, om te laten zien wat ik in huis heb, daar draait het niet, om wat God in huis heeft. Daar is het grote IK, zelfzucht. Waar ik stiekem verlang dat mensen tegen mij zeggen, dat ik veel kennis heb, daar gaat het eigenlijk om mij en niet om God, die de kennis geeft. Daar is zelfzucht.

Is het dan niet veel gemakkelijker om te werken voor je heil. Om zelf iets te doen, dan te moeten vertrouwen op wat iemand al voor jou heeft bewerkt? Zodat ik kan zeggen kijk, dat heb ik gedaan, of ik heb het gehaald. Waarom is dit gemakkelijker? Omdat, in genoemde context, ‘IK heb het gehaald’ uit zelfzucht voortkomt. Het gaat om Mij en dat ligt dichter bij onze oude natuur, dan de nieuwe identiteit die wij in Jezus hebben. Is christendom dan wel zo simpel?

Zolang jij voor je heil kunt werken, hoef jij jezelf niet op te geven, want jij bewerkt het immers. Je zult offers moeten brengen, maar het zijn nog steeds jouw offers, vanuit jouw beslissing, vanuit jouw kracht. Word je geacht om 2x op een zondag naar de kerk te gaan, dan kan het nog steeds jouw kerkgang zijn. Waar de kerkgang op zich, nummer 1 is en de ontmoeting met God op de 2e plaats komt, daar is zelfzucht.

Jezus, geeft ons genade en daar hoeft Hij niets voor te hebben. Wij gaan pas betalen als wij de genade willen behouden. Wij betalen met onszelf. Net zoals Jezus met Zichzelf heeft betaald, om aan de genade kracht te verlenen. De genade is niet bewerkt, maar er is kracht aan verleend. Genade is namelijk een keus van diegene die genadig is. Maar aan Gods genade is kracht verleend vanuit Zijn rechtvaardigheid.

Gods genade wordt gegeven vanuit Gods rechtvaardigheid en niet alleen uit Zijn liefde voor ons. Want God zag de zonde niet zomaar door de vingers, zoals ik in een eerder artikel heb geschreven. Jezus stierf voor alle ongerechtigheid. Aangezien zelfzucht de bron is van zonde en ongerechtigheid, is Hij gestorven om de zelfzucht te berechten, het vonnis aan de zelfzucht te voltrekken en te overwinnen. Dat deed Hij door een onzelfzuchtig handelen. Tegenover zelfzucht stelt Hij volledig onzelfzuchtig denken, voelen en handelen. Dat is, volmaakte liefde.

Wij hebben een graadmeter voor onze zelfzucht. Dat zijn de keuzes die wij maken. Onze motivatie voor die keuzes, laat zien waar het echt om draait. Doen wij het echt voor God of doen wij het voor onszelf, voor de waardering, de roem, onze identiteit? Identiteit kan ook een zelfzuchtige keuze zijn. Want door het onzelfzuchtig handelen van Jezus, hebben wij een nieuwe identiteit gekregen. Namelijk de onzelfzuchtige identiteit van Jezus. Een identiteit, die door de praktijk getraind wordt en opgeleid om volmaakt in de liefde te zijn. Het eerste wat dan dient te sterven, is onze zelfzucht.
Uit de keuzes, die wij maken, blijkt dus hoeveel wij echt van onszelf voor Koning Jezus willen opgeven. Daaruit blijkt, hoeveel wij van Hem houden en wat de kwaliteit is van die liefde en van onze relatie met Jezus. Maar ook onze dankbaarheid.

Matt. 22: 34-40: 37 Gij zult de Here uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand.

De werkelijke vraag dan, hoeveel is de genade ons waard? De genade hoeft niet meer gekocht te worden, die is gegeven. Maar moet Jezus met minder genoegen nemen, dan Hij gegeven heeft?

Shalom